Een uitpuilende dakkapel zorgt voor meer ademruimte in een strak bad met een laag plafond
Voordat
Oude huizen zijn berucht om hun vreemd opgestelde baden. Toen sanitair binnenshuis nog een noviteit was, was de plattegrond soms een bijzaak. Patti McCall en Charlie Wilsons 1910 Het huis van Seattle kwam met een van die eigenzinnige vintage baden: een lange, smalle ruimte op de tweede verdieping ingeklemd onder zo’n steil hellend plafond dat vorige eigenaren een dakraam hadden geïnstalleerd om rechtop in het bad te kunnen staan zonder hun hoofden. Het midden van de kamer was waar de gietijzeren soaker stond. Het is niet verwonderlijk dat de ruimte gedateerd en krap was.
Na
JAS Design Build was in staat om het probleem op te lossen door een dakkapel toe te voegen die het plafond verhoogde en de buitenmuur een beetje uit te stoten om de voetafdruk beter beheersbaar te maken. Deze lichte, luchtige badkamer is nu voorzien van een wastafel met opbergruimte, een verzonken medicijnkastje en veel verlichting. Een kelimtapijt vormt een aanvulling op de lichtblauwe muren.
Licht: verjonging
De gietijzeren kuip kreeg een nieuwe bestemming in een aangepaste omlijsting met een marmeren dek en verscholen onder de nieuwe dakkapellen. Het bad zit onder de nieuwe ramen, geflankeerd door ingebouwde elementen die een natuurlijke alkoof creëren en de benodigde opslagruimte toevoegen. Voor een samenhangende look zijn het op maat gemaakte freeswerk en de kuipwand beide in hetzelfde warm wit geschilderd. Gebrandschilderde ramen harmoniëren met de vloer.
Verf: Fine Paintings of Europe’s Afterglow (muur en inbouw); James White Number van Farrow & Ball. 2010 (plafond)
Een aparte douche nam zijn intrek naast het bad. Drie van de beadboard-muren zijn waterig lichtblauw geverfd; een decoratief warmteregister voegt periodedetails toe.
Verf: fijne schilderijen van Europa’s Bleu Essence
